بررسی اثر لای بر نتایج آزمایشهی نفوذ مخروطی ‏‎cpt‎‏ در خاکهای ماسه ای

هدف اصلی از این تحقیق، بررسی تاثیر حضور لای در آزمایشهای نفوذ مخروطی ‏‎(cpt)‎‏ در خاکهای ماسه لای دار می باشد. برای این منظور و جهت ساخت نمونه های ماسه ای تحت شرایط زهکشی و تحکیم کنترل شده از محفظه فشار استفاده شده است. دراین راستان یک محفظه فشار بر اساس نیازهای تحقیق، طراحی وساخته شد. سپس یکسری آزمایشهای نفوذ مخروطی توسط نوک پیزوکن درون نمونه های ماسه تمیز و ماسه لای دار با درصد لای 10 و 15 و 20 و 25 و 30 و 35 و 40 و 50 درصد در سه سطح تنش تحکیمی 100 و 200 و 300 کیلو پاسکال انجام شد داده های مقاومت نفوذ مخروطی ‏‎(qc)‎‏، فشار آب منفذی دینامیکی ‏‎(ue)‎‏ و اصطکاک جانبی ‏‎(fc)‎‏ در حین سونداژ در هر نمونه بصورت پیوسته در عمق ثبت گردید. در مرحه بعد نتایج بدست آمده مرود تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بررسی اثر حضور ای درمقاومت نفوذ نوک مخروطی، مشاهده شد که با افزایش درصد لای، مقاومت نفوذ نوک مخروطی بصورت کلی کاهش می یابد اما در محدوه درصد لای پائین (30-0 درصد) کاهش ایجاد شده در مقاومت نفوذ نوک مخروطی از روند تندتری نسبت به محدوده درصد بالا (50-30 درصد) برخوردار است.در راستای استفاده کاربردی از نتایج این تحقیق دو مورد عملی کنترل طبقه بندی خاکهای ماسه لای دارو همچنین برررس پتانسیل روانگرایی این خاکها مورد توجه قرار گرفته است. کنترل طبقه بندی نمونه های ماسه ی دار سست بر اساس روش پیشنهادی رابرتسون (1998) و اولین (1998) در مقادیر درصد ی پائین (30-0 درصد) تطابق مناسب وجود دارد اما در درصد لی بالا (50-30 درصد) بعلت ایجاد شرایط زهکشی نشده در حین سونداژ و عدم استفاده از نتایج پارامترهای فشر منفذی در نمودار طبقه بندی خاکها عما ماسه های لای دار به اشتباه بعنوان خاک رسی تعیین می شوند که این مسئله ضرورت تجدید نظر و ارائه نمودارای جدید طبقه بندی خاک بر اساس ضرایب فشار منفذی را در این نوع خاکها یادآورد می شود.در تعیین پتانسیل روانگرایی ماسه های لای دار سست روش پیشنهادی را برنسون (1998) و اولسن (1998) براساس تعیین درصد لای خاک بطور مستقیم مطرح است لذا با توجه به نواقص مشاهده شده در روابط پیشنهادی در تعیین نوع خاک و میزان درصد لای موجود در نمونه های ماسه لای دار، استفاده از این نمودارها با خطا مواجه می باشد. اما روش پیشنهادی رابرتسون (1995) در تعیین پتانسیل روانگرایی ماسه های لای دار بر اساس روش مقاومت نفوذ نوک مخروطی معاد ماسه از تطابق مناسبی با نتایج بدست آمده برخوردار می باشد و لذا بعنوان یک روش مناسب در تعیین پتانسیل روانگرایی ماسه های لای دار سست توصیه می شود.